Osteopathie als beroep

Het beroep van osteopaat is een klinisch beroep met omschreven bevoegdheden in het kader van de gezondheidszorg. 

De osteopaat is de aangewezen persoon voor aandoeningen van functionele aard met hun daaraan gerelateerde pijn en ziekteverschijnselen. Zijn diagnostische en therapeutische benadering is hoofzakelijk manueel van aard. Naast de grote meerderheid van de indicaties die binnen het locomotorisch systeem te vinden zijn, kan de osteopaat ook geconsulteerd worden voor aandoeningen van niet-musculoskeletale aard.

De osteopaat werkt nauw samen met andere zorgverleners. 

De osteopaat realiseert de zorg voor de patiënt in de eerste lijn. Hij heeft een mediërende functie in het behoud of herstel van gezondheid en handelt in nauwe betrokkenheid met de patiënt, namelijk via de tastzin. Hij koppelt hieraan ook een manueel technisch handelen dat gericht is op het herstel van de teloorgegane functie en dit op alle niveaus van het lichaam. 

De osteopaat heeft een universitaire opleiding doorlopen, wat hem toelaat om een drijvende kracht te zijn voor wetenschappelijk onderzoek. Door bij te dragen aan de verbetering van de fundamentele en toegepaste kennis, verzekert hij de ontwikkeling en de kwaliteit van het beroep en haar opleiding.