Een osteopathische benadering is gebaseerd op een goed besef van de grondbeginselen van eenheid van lichaam en geest, van de zelfregulering van het menselijk lichaam en van het wederzijds verband tussen structuur en functie. 

Hieronder geven we wat meer informatie bij enkele karakteristieken van de osteopathie, die misschien niet als exclusief kunnen worden beschouwd voor het beroep maar die wel deel uitmaken van haar conceptueel kader en aldus haar identiteit weergeven:

• een specifieke klinische praktijk die voornamelijk gericht is op het gebruik van de handen met een diagnostisch en therapeutisch doel;
• de sterke verwevenheid van structuur en functie van de patiënt/zorgconsument met daaraan gekoppeld de grote waarde die er gehecht wordt aan het bewegingsstelsel;
• het op de voorgrond plaatsen van de patiënt/zorgconsument en niet van de ziekte (patient-centered en niet disease-centered);
• het grote belang van het herstel van functie;
• een groot vertrouwen in de eigen mogelijkheden van het lichaam om zichzelf te genezen;
• het op het voorplan stellen van de gezondheid en de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt/zorgconsument hierin.